In deze tijd, tijdens de coronacrisis, waarin het lastig kan zijn om (fysiek) nabij anderen te zijn, kunnen we het volgende thema eens belichten: hoe kun je jezelf nabij zijn? Dat klinkt misschien wat gek. Je bent immers altijd jezelf nabij, nietwaar? Toch kunnen we een onderscheid maken tussen enerzijds ‘je lichaam, emoties, gevoelens, gedachten, gedrag’ en anderzijds ‘je bewustzijn van dat alles’ (vol aandacht). Zo is het prima mogelijk dat je boodschappen gaat doen, het huis gaat stofzuigen, een half uur op je telefoon kijkt en nog een uurtje werkt, zonder echt door te hebben hoe je je voelt (in je lichaam en qua gevoelens). Op de automatische piloot kun je min of meer ‘gedachteloos’ een heleboel activiteiten prima uitvoeren, zonder er met je volle aandacht bij aanwezig te zijn. Dan leef je meer ‘naast jezelf’ dan ‘in jezelf’. Je bent je lang niet altijd bewust van dat wat er in jezelf speelt en omgaat. Dat kan ook haast niet, en dat hoeft ook echt niet de hele dag door, maar als je wat vaker stilstaat bij dat wat er in jezelf omgaat dan kun je jezelf meer nabij zijn. In dit blog ga ik het hebben over enkele aspecten die je tegen kunt komen als je probeert bij jezelf stil te gaan staan.
Vaak jagen we maar
door, op hoog tempo. We houden vele ballen in de lucht, er moet van
alles gebeuren. We kunnen voortdurend het gevoel hebben dat we
onder druk staan, en rennen van hot naar her. Dat is prima, als
je hier heel bewust mee omgaat en er tot op zekere hoogte voor kiest.
Maar vaak leven we in deze gejaagdheid zonder erbij stil te staan, en
dat kan ervoor zorgen dat je jezelf voorbij rent. Je komt nauwelijks
meer toe aan echt ‘voelen’ en bewust ervaren wat er door je heen
gaat. Even stilstaan bij jezelf en wat er in je omgaat. Al is het
maar een paar minuten per keer. Even voelen wat er in je lichaam waar
te nemen valt, zoals een spanning in je schouders of een hoge snelle
ademhaling. De gebruikelijke gejaagdheid van het bestaan is voor veel
mensen momenteel wat tot stilstand gekomen door de coronacrisis. Veel
is afgezegd en allerlei bijeenkomsten zijn niet meer mogelijk. We
worden wat meer teruggeworpen op onszelf.
Misschien kom je er nu ineens achter, dat je jezelf al tijden voorbij
bent gehold. Alsof je nu ineens een deel van jezelf tegenkomt, dat je
al lange tijd niet meer was tegengekomen. Een deel van jezelf, wat
ongemakkelijk en onbekend aan kan voelen. Durf je dat deel van jezelf
te onderzoeken? Durf je dat deel onder ogen te komen en opnieuw te
ontmoeten? Dat is niet altijd makkelijk, maar het kan wel heel
interessant en zinvol zijn.
Wat voor emoties, gevoelens en gedachten die je als ongemakkelijk kunt ervaren, kun je allemaal tegenkomen in jezelf, nu je wellicht meer tot stilstand bent gekomen tijdens deze coronacrisis? Ik zal er een paar benoemen.
Verder lezen →